خب اول از همه بگم که قرار نیست داستان عجیبی بشنوید

فقط با افتخار به گذشته نگاه میکنم و دختری رو میبینم که از صفر شروع کرده و از سن کم رو پای خودش ایستاده.

به هر حال هر آدمی قصه ای داره. من فارغ التحصیل صنایع داشنگاه تهران بودم. مثل خیلی از شما فکر میکردم با درس خوندن میتونم زندگی بهتری رو برای خودم بسازم. قرار نیست در ادامه ی این جمله بگم درس خوب نیست، اتفاقا تو این زمینه موفق هم بودم.

بعده دانشگاه با کلی رویاپردازی وارد صنعت شدم

قبول دارم به هر حال بخوایم یا نخوایم تا حدودی موفقیت برای خانم ها تو کشور ما سخت تره. تو گوشمون خوندن که ما جنس دومیم. اعتماد کارفرما سخت تره. فکر کنم دیگه پذیرفته شده که یه خانم یا حقوق کمتر باید بیشتر کار کنه تا دیده بشه.

بگذریم از اینکه اگر یک آقا پشتکار من رو داشت چی میشد… اصلا بیخیال این چالش ها… خلاصه وارد صنعت شدم و خواستم چیزایی که تو دانشگاه یاد گرفتم رو پیاده کنم، ناگفته نماند که منم با سخت گیری عجیبی مواجه شدم. تو قدم اول پونزده هزار فروشگاه سطح شهر رو که ازشون روزانه خرید میکنی رو هدفمند کردیم و اصلا فروش اینترنتی تو کشورمون شکل گرفت….و سهام دار بازارپردازان هوشمند اریا شدم که با بیش از 80 نفر نیرو فعاله.